Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Το Τεκμήριο της Αθωότητας



Με αφορμή την υπόθεση του πρώην Υπουργού Οικονομικών, κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου και την απόλυτη, ως και υποκριτική τοποθέτηση ορισμένων, έχω την ανάγκη να σημειώσω ότι το τεκμήριο της αθωότητας δεν αφορά τους συγγενείς και τους φίλους μας στους οποίους συναισθηματικά δεν θέλουμε να πιστέψουμε την ενοχή τους, αλλά τους "κακούς και άσχημους", που για οποιοδήποτε λόγο αντιπαθούμε. Το χειρότερο όμως, που με απασχολεί, είναι να μην καταβροχθίζουμε οτιδήποτε μας σερβίρουν, κάποιοι που αγνοούμε, ποιοι είναι και τις προθέσεις τους.

Γεγονός είναι ότι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν προώθησε τη λίστα στις αρμόδιες Υπηρεσίες. Εάν το είχε κάνει, τότε δεν θα υπήρχε αμφισβήτηση στο τι περιλάμβανε η λίστα στην παράδοση της. Όμως αυτή καθεαυτή την πράξη, της μη προώθησης της λίστας στις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες, επαναλήφθηκε κι από τους Βενιζέλο και Διώτη, που όμως από όλους πλην ΣΥΡΙΖΑ, παραμένουν στο «απυρόβλητο».

Κι αναρωτιέμαι, ως προς το τεκμήριο της αθωότητας:
1ον είναι απίθανο, ο Βενιζέλος ή κάποιος άλλος, να αφαίρεσε τα ονόματα των συγγενών του Παπακωνσταντίνου, για καθαρά πολιτικούς λόγους, ώστε να "δώσει" τον πρώην Υπουργό, που το μόνο βέβαιο είναι ότι, όπως κι ο Βενιζέλος, αδράνησε;
2ο Εάν αληθεύει ότι τα χρήματα αφορούν χρονική περίοδο πριν την θητεία του... «Τσάρου της Οικονομίας», τότε δεν πρόκειται για περιουσία που αποκτήθηκε από τον Παπακωνσταντίνου ως Υπουργού, που την μεταβίβασε για παραπλάνηση στις αδελφές του, αλλά ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι ίσως να προέρχεται κι από τον πατέρα του, που αν δεν κάνω λάθος υπήρξε Υπουργός της ΝΔ επί "χιλιάδες χρόνια" κι εύλογα διένειμε την περιουσία του στα παιδιά του; (συνεπώς και στις αδελφές του "κακού και άσχημου" Υπουργού)

Τελικώς, εάν τα χρήματα (φορολογηθέντα ή μη) είναι κάποιας άλλης περιόδου, θα αναρωτηθούμε για ποιο λόγο δεν εμφάνισε τη λίστα (κάποιο λάκκο έχει η φάβα), αν όπως το ίδιο το ΠΑΣΟΚ υποστήριζε, ότι ο υιός Παπακωνσταντίνου υπηρετούσε το εθνικό συμφέρον, τι θα έπρεπε να κάνει; Εσείς τι θα κάνατε εάν είχατε πατρική περιουσία (υποθετικό σενάριο) κι οι αδελφές σας την εξήγαγαν στο εξωτερικό, κι ήσασταν Υπουργός Οικονομικών που πιστεύατε ότι θα σώζατε την Πατρίδα (να δεχθώ ότι είχατε καβαλήσει και λίγο το καλάμι να πιστεύετε κάτι τέτοιο ή κι ότι ήσασταν και λίγο παραπάνω ονειροπόλος από όσο δικαιούται ένας αληθινός μάγος, κάτι όχι σπάνιο για τον μέσο Έλληνα ας το ομολογήσουμε), τι θα κάνατε την ώρα που εσείς πιστεύετε ότι η πατρίδα κρέμεται από... πάνω σας, θα παραιτούσασταν; Και θα εγκαταλείπατε την προσπάθεια διάσωσης της χώρας; Θυμίζω, αν τα χρήματα αυτά βρίσκονταν στο εξωτερικό πριν την ανάληψη της Υπουργίας σας, δεν είναι προϊόν της κυβερνητικής σας περιόδου, ούτε έφυγαν από σκοπιμότητα της δικής σας διαχείρισης (τουλαχιστον όχι της παρούσας περιόδου, καθώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι αφορούν τη θητεία του σε άλλες θέσεις που θέλει διερεύνηση).

Βεβαίως σε μία χώρα που η υποκρισία περισσεύει, όλοι μας "θα μαλώναμε με τις αδελφές μας και δεν θα τις ξαναμιλούσαμε αν δεν στήριζαν την εθνική μας προσπάθεια", όμως προσωπικά το είχα προτείνει στο κόμμα των αποστράτων (Σύνδεσμο Εθνικής Ενότητας), όταν συζητούσαμε τις πατριωτικές δράσει μας, να αγοράζαμε με τα εφάπαξ μας τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ως πράξη εθνικής ευθύνης (περιττό να αναφέρω τι απαντήσεις πήρα, όπως επίσης να ομολογήσω ότι ούτε κι εγώ το έκανα). Κι αναρωτιέμαι, πόσοι πατριώτες μεταξύ των οποίων και στρατιωτικοί βγάλαμε τις αποταμιεύσεις μας στο εξωτερικό; Εφόσον άδειασε η χώρα προφανώς οι μόνοι που δεν βγάλαμε χρήματα στο εξωτερικό είναι όσοι δεν είχαμε για να βγάλουμε ή δεν μπορούσαμε!
Βέβαια άλλο μεγάλο ζήτημα είναι η ευθύνη όσων βγάζουν χρήματα στο εξωτερικό, ανεξαρτήτως εάν φορολογήθηκαν, καθώς ζημία  προκαλούν (Ιωάννης Μανομενίδης, «Την Καταστροφή από την Εξαγωγή Κεφαλαίων Ποιος θα την Αποζημιώσει;», 2 Ιαν. 2013, http://manomenecon.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html) κι άλλη η ευθύνη του λαού που ψηφίζει τους ίδιους και να τους ξαναψηφίζει και να τους ξαναψηφίζει και να τους ξαναψηφίζει (πηγαίνει στο διηνεκές), όμως βλέπετε ο λαός αναγορεύει ως «προδότες» κάποιους που λένε ελεύθερα την άποψη τους παρότι όταν μετά από εικοσαετίες αγώνων έτυχε να εκλεγούν οριακά, και είναι οι εξαιρέσεις που εναλλάσσονται στο μέσον της θητείας τους (βλ. Τρεμόπουλο και ίσως και να μην έχει αξιόλογη περιουσία ούτε στην Ελλάδα ούτε στο εξωτερικό).
Κατά πόσο, λοιπόν, η αποκάλυψη ενός μόνο από το σύνολο των παλαιοκομματικών πολιτικών τύπου «πατέρα Παπακωνσταντίνου» (που ποτέ δεν βγήκαν στη φόρα κι από τους οποίους δεν εξαιρείται σχεδόν κανένας από τους διάσημους στην σημερινή πολιτική σκηνή) θα ήταν κάτι χρήσιμο για την πληροφόρηση μας ή θα αποσκοπούσε στον επηρεασμό της Ελληνικής Οικονομικής πολιτικής; κι αν τελικώς συνεργάστηκε με τους δανειστές μας σε βάρος της χώρας (διότι αυτό υπονοείται), γιατί άραγε "τον δίνουν"; Μήπως πρόκειται για αποπροσανατολισμό, που θα πάρει μερικούς μήνες μέχρι η δικαιοσύνη να καταλήξει, ενδεχομένως και στην αθωότητα του, κι όσοι έχουν παρόμοια κεφάλαια τελικώς θα γλυτώσουν;

Άσχετος είμαι φυσικά με την υπόθεση κι όποιος γνωρίζει κάποια δεδομένα ας με διαφωτίσει. Απλώς από σεβασμό στο τεκμήριο της αθωότητας και μία επιφυλακτικότητα να μην τσιμπάω σε ότι μου σερβίρουν, απλώς επειδή κάποιος είναι "κακός και άσχημος", καθώς εφάρμοσε πολιτικές δυσάρεστες που όμως η κριτική μας σκέψη δεν συλλαμβάνει ότι κι όσοι ακολούθησαν τα ίδια έκαναν, δεν θα βιαστώ ούτε να καταδικάσω τον Παπακωνσταντίνου, ούτε να κλείσω τα μάτια σε οποιονδήποτε άλλο μπορεί να έχει συμφέρον από την εστίαση του προβλήματος σε ένα μόνο άτομο.