Η Υπερβολή ως "Ανθελληνικού" του Τεμένους στο Βοτανικό κι η Ελληνοπρεπέστατη Πρόταση στις Ενορίες

Επέλεξε το σύνδεσμο για μετάβαση στο άρθρο: Η Υπερβολή ως "Ανθελληνικού" του Τεμένους στο Βοτανικό κι η Ελληνοπρεπέστατη Πρόταση στις Ενορίες

Η Εξύβριση του Προέδρου της Δημοκρατίας και το Συνταγματικά Κατοχυρωμένο Δικαίωμα του Συναθροίζεσθαι

          Εν μέσω κρίσης ακούγονταν, από διάφορους "ανεύθυνοϋπεύθυνους", κυρίως κόμματα με ιδιοτελή κίνητρα, αξιώσεις κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας να μην υπογράφει νόμους ή να ρίξει την Κυβέρνηση, αξιώσεις που εν πολλοίς οδήγησαν σε πράξεις απαξίωσης του θεσμού, όπως είναι κι η εξύβριση του Προέδρου από ορισμένους που στερούνται στοιχειώδους αγωγής του πολίτη, ως πράξη προσβολής της τιμής όχι μόνο του Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και κατά της Πολιτείας μας, της οποίας ηγείται.

Γνωρίζουν, όσοι διαβάζουν τις ιστοσελίδες μου, ότι είμαι αναφανδόν υπέρ της νομιμότητας και για τη συγκεκριμένη περίπτωση, της αποχώρησης του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρέλαση της 28^ης Οκτ.2011, είμαι ανεπιφύλακτα κατά όσων υβρίζουν και ιδιαίτερα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως φαίνεται να συνέβη με ορισμένους οπαδούς του Ηρακλή και θα ήλπιζα όσοι τυχόν το έπραξαν να είχαν το σθένος και την εντιμότητα να το αναγνωρίζουν στη Δικαιοσύνη και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ώστε να μην σπιλώνονται οι διαδηλώσεις του λαού που αγωνίζεται δικαίως για την οικονομική εξαθλίωση του, ανεξάρτητα εάν προσωπικά έχω εκφράσει διαφωνίες για τις πολιτικές θέσεις αγανάκτησης, στις οποίες παρασύρεται, ενώ έχω εκφραστεί ότι η σωστή στάση είναι η πολιτική μετάνοια για τις προσωπικές μας ευθύνες ως πολιτών για την σημερινή κατάσταση κι όχι η αγανάκτηση. Επιπλέον, παρότι περιττό ως απόστρατος, θα δηλώσω ότι παραμένω σταθερά υπέρ των παρελάσεων.

Θα ήλπιζα ακόμη και οι διωκόμενοι για τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας να μην ανέχονταν τέτοιες συμπεριφορές, κι εννοώ την εξύβριση του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας, διότι προσωπικά από την πληροφόρηση που είχα, δεν αντιλήφθηκα κάποια άλλη αξιόποινη πράξη στις συγκεκριμένες εκδηλώσεις. Προσωπικά θα ήθελα όλος ο λαός, ανεξάρτητα από τις οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετωπίζει, να είχε τα αισθητήρια να αντιδράσει εγκαίρως σε παρόμοιες απόψεις που διαφαίνονταν από καιρό στις προετοιμασίες ορισμένων κύκλων, λόγος για τον οποίο προσωπικά δεν ήμουν στην παρέλαση, ή και να αποχωρούσε από την παρέλαση μαζί με τον Πρόεδρο στο άκουσμα αυτών των συνθημάτων και να απομόνωνε όσους εκφράζονται παρόμοια.

Διότι, ας έχουμε την στοιχειώδη αγωγή του πολίτη να γνωρίζουμε ότι, αντίθετα με όσα ανεύθυνα ακόμη και πολιτικά κόμματα υποστήριξαν, δείχνοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που έχει κατοχυρωμένη στο ίδιο το Σύνταγμα την ανευθυνότητα του, που συνιστά μία δημοκρατική κατάκτηση, αντιδιαστέλλοντας με τις αυξημένες αρμοδιότητες του Βασιλιά που παρέμβαινε στην πολιτική, άλλαζε κυβερνήσεις, δεν υπέγραφε νόμους και διατάγματα με τα οποία διαφωνούσε. Ο Πρόεδρος της δικής μας Δημοκρατίας, έχει αρμοδιότητα μόνο να υπογράφει, για να το πω απλουστευτικά, όπως ένας γραμματέας που πιστοποιεί ότι αυτός που του φέρνει το νομοσχέδιο προς υπογραφή είναι πράγματι ο υπεύθυνος Υπουργός, συνεπώς απλώς πιστοποιεί την τήρηση της διαδικασίας με την οποία ψηφίστηκε κανονικά ο Νόμος, χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα να διαφωνήσει (είτε μας αρέσει είτε όχι – και αν είμαστε δημοκράτες πρέπει να μας αρέσει), διότι σαφέστατα η υπογραφή του δεν σημαίνει συμφωνία με το περιεχόμενο του Νόμου.

Συνεπώς, ως θεσμό και μόνο, οφείλουμε όλοι να τιμούμε και να σεβόμαστε και μάλιστα τον συγκεκριμένο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον οποίο επίσης τιμώ ως πρόσωπο για την ιστορία του αλλά και για τη μη παρέμβαση του στην κομματική διαπάλη (όπως άλλωστε έπραξαν και οι προκάτοχοι του). Για να το κάνω πιο κατανοητό σε όσους δεν τους αρέσει η αλήθεια και θα ήθελαν «για να σωθούμε» κάποιος επιτέλους, οποιοσδήποτε, ακόμη κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να έκανε κάτι, ακόμη και παραβιάζοντας το Σύνταγμα (διότι αυτό ζητούσαν όσοι του ζητούσαν να παρέμβει), με τη στάση τους αυτή, νομιμοποιώντας πράξεις αντίθετες με το Σύνταγμα αρκεί να "συμφέρει κομματικά", ας σκεφτούν ότι μία ανάλογη πράξη παραβίασης του Συντάγματος από άλλο όργανο του κράτους, λ.χ. τις Ένοπλες Δυνάμεις που για άλλες αρμοδιότητες είναι ταγμένες από το Σύνταγμα (προστασία εξωτερικών συνόρων), εάν συμπεριφέρονταν διαφορετικά και εάν παρέμβαιναν στην πολιτική, επειδή ορισμένοι θα το θεωρούσαν ότι "εξυπηρετούσε" και θα έσωζε το λαό από την κρίση... Οπότε ας είμαστε σοβαροί στο τι υποστηρίζουμε.

Όμως, πέρα από όσα προανέφερα και με κάθε επιφύλαξη μιας και η ενημέρωση μου είναι περιορισμένη και ενδεχομένως να είναι μεροληπτική μιας και προέρχεται κυρίως από ανθρώπους που προσωπικά εκτιμώ και ήταν στην παρέλαση, ανθρώπους που αντίθετα με τον μέσο πολίτη, ορισμένοι είναι άνεργοι, ίσως και πεινασμένοι, δεν θα έλεγα εξαθλιωμένοι διότι έχουν θαυμαστή αξιοπρέπεια να αγωνίζονται χωρίς βία (και το τονίζω διότι έτσι είναι) για αυτό που πιστεύουν ως κοινωνικό καλό, σε αντίθεση με πολλούς από εμάς που βολεμένοι, ενδεχομένως με παχυλούς μισθούς ή συντάξεις, παρακολουθούμε συχνά αγανακτώντας και υβρίζοντας από τις τηλεοράσεις ή με την ασφάλεια του κοινωνικού μας "επιπέδου", ενίοτε και με κομματική υστεροβουλία (παραπέμπω στη <<Συγκλονιστική επιστολή ενός κάτω των 55 ετών αποστράτου 'σας φτύνω επώνυμα'>> που ουδείς διανοήθηκε να τον διώξει ποινικά, κι αργότερα γραφθηκε ότι υπήρξε πολιτευτής του ΛΑΟΣ στη Θεσσαλία:" http://imanomen.blogspot.com/2011/09/55.html). Δεκαεπτά από αυτούς τους διαδηλωτές της 28ης Οκτωβρίου, όχι τους υβριστές (κι αν τέτοιοι αποδειχθούν δεν έχω λόγο να τους υπερασπίζομαι για την εξύβριση) αλλά τους ειρηνικούς διαδηλωτές, ορισμένοι άνεργοι και ίσως πεινασμένοι, όμως αξιοπρεπείς, σήμερα βρίσκονται ανάμεσα στους φερόμενους ως υπόπτους. Φυσικά καλώς η ΕΛΑΣ διενεργεί την προανάκριση, να βρει την άκρη του νήματος, θεωρώ τους υβριστές, θα είναι όμως οικτρό, να έχουν διαφύγει οι πραγματικοί υβριστές, που δεν ήταν δύο ή δεκαεπτά, αλλά πολλοί περισσότεροι από συγκεκριμένη ποδοσφαιρική ομάδα, διότι άλλως δεν θα ακούγονταν μέσα σε χιλιάδες κόσμου διαδηλωτών που επίσης φωνάζαν νομιμότατα άλλα συνθήματα. Είναι άδικο και αντισυνταγματικό, και πρέπει με τον ίδιο τρόπο να συνταχθούμε εναντίον τυχόν διώξεων "αποτυχίας" εντοπισμού των υπευθύνων, αναζητώντας αποδιοπομπαίους τράγους σε όσους νομίμως διαμαρτύρονται και να μην επιτρέψουμε την τρομοκράτηση των πολιτών από ένα κακό κράτος, που απέτυχε σε όλους σχεδόν τους στόχους κι επιχειρεί να συγκαλύψει τις αποτυχίες, ενδεχομένως και προσωπικές των αρμόδιων και υπεύθυνων Υπουργών, όπως αντιλαμβάνομαι για τον συμπαθή κατά τα λοιπά  κ. Χρήστο Παπουτσή (που δεν τόλμησε να "κρεμάσει" κανέναν υπεύθυνο όταν πληροφορούμαι του καταδείχθηκαν υποθέσεις κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος από τους προκατόχους του στο Υπουργείο Ναυτιλίας), όμως βιάστηκε (ίσως δικαιολογημένα εάν το κίνητρο του ήταν η προστασία του Προέδρου, όμως ανησυχώ μήπως ήταν η συγκάλυψη της αποτυχίας της σχεδίασης της ΕΛΑΣ στην παρέλαση) με τις δηλώσεις του στις 28 Οκτ. 2011 http://www.cpapoutsis.gr/Document.aspx?ID=2067, συνεπώς να συκοφαντήσει "τσουβαλιάζοντας" όλους μαζί τους διαδηλωτές, αναφερόμενος μεν σε "φασίζουσες μειοψηφίες", θα συμφωνήσω, παραλείποντας όμως να αναφερθεί και στις δημοκρατικές "μειοψηφίες" των χιλιάδων (κατά την ΕΛΑΣ) που διαδήλωναν δικαια στο "κατάστρωμα της οδού", μία διαδήλωση επιβίωσης και αγωνίας για το μέλλον, διότι οι πλειοψηφίες συνοστιζόμαστε στους καναπέδες και στις τηλεοράσεις, ενώ - τραγική ειρωνεία - οι γνωστοί υπεύθυνοι του καταστροφικού παρελθόντος ξανάρχισαν να ακονίζουν τα μαχαιροπίρουνα τους στα γραφεία των κομμάτων εξουσίας (βλ. για τους επίδοξους νεοδημοκράτες σωτήρες του τουρισμού της Θεσσαλονίκης που τον ανακάλυψαν, "ως επαγγελματίες καιροσκόποι" όταν ο Γιάννης Μπουτάρης ανέβηκε στα ηνία της Πόλης μας:    http://imanomen.blogspot.com/2011/11/money-show.html), να επανέλθω στον Υπουργό, τον κ. Χρήστο Παπουτσή, που όψιμα χθες, έκανε την αυτοκριτική του, ενοχλημένος από τη συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου, δηλώνοντας μεταξύ άλλων: <<...Και οι πολίτες αντιδρούν. Και στην Αμερική και στην Ευρώπη. Και έχουν δικαίωμα να αντιδρούν . Και οι πολιτικοί δεν μπορούν να μην έχουν συναίσθηση της νέας πραγματικότητας...  ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη επιμένω να ζητώ από την Ελληνική Αστυνομία να επιχειρεί στο πλαίσιο των νόμων και του Συντάγματος για να εγγυηθεί την ασφάλεια, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών>> Δεν μπορώ να συμφωνήσω λιγότερο με τις απόψεις του, που αντιλαμβάνομαι ότι εύλογα, εάν είναι ειλικρινείς, και πιστεύω ότι είναι, συνιστούν συστάσεις προς τους διενεργούντες την ΕΔΕ για τους 17 υπόπτους, ώστε να αναζητήσουν τους πραγματικούς υβριστές και φασίστες, κι όχι τους δημοκράτες αγωνιστές, τους πράγματι λίγους, στους οποίους πάντα οφείλαμε και οφείλουμε τη διάσωση των ατομικώς ελευθεριών, τις οποίες θα τις χρειαστούμε στις δύσκολες εποχές που έρχονται... 


Θέλω να πιστεύω ότι τα αρμόδια  όργανα της ΕΛΑΣ, της οποίας το δημοκρατικό ήθος έχει αναμφίβολα καλλιεργηθεί στις τελευταίες δεκαετίες (και ιδιαίτερα μετά την ένταξη των αστυνομικών σχολών στις Πανελλήνιες http://imanomen.blogspot.com/2003/05/blog-post.html), δεν θα παρασυρθούν σε εφήμερες πολιτικές σκοπιμότητες, ακόμη κι αν θεωρηθούν ότι απέτυχαν απέναντι στις ενδεχόμενες εντολές του προϊσταμένου τους Υπουργού, που όμως τόσο ρευστές αποδεικνύονται, αλλά θα επιμείνουν στα διαχρονικά σταθερά συνταγματικά όρια των αρμοδιοτήτων τους, να αναζητήσουν τους πραγματικά υπεύθυνους των πράγματι ποινικών πράξεων, απέχοντας από κάθε διάθεση ποινικοποίησης του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της ελεύθερης συνάθροισης και της διαδήλωσης του λαού, ενώ πιθανότατα το μόνο ενδεχομένως αξιόποινο ήταν, κατά την άποψη μου πάντοτε και με βάση την πληροφόρηση που έχω, η επαίσχυντη εξύβριση του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας, μία όμως εξύβριση που πολλοί ανευθυνουπεύθυνοι και από τα κοινοβουλευτικά κόμματα καλλιέργησαν αξιώνοντας από τον Πρόεδρο να προβεί σε ενέργειες που εκφεύγουν της αρμοδιότητας του.

Ευελπιστώ, και μάλλον δεν ανησχυχώ, ότι η Δικαιοσύνη θα απέχει από διώξεις σκοπιμότητας, διότι το Σύνταγμα αξιώνει τον σεβασμό του δικαιώματος της ελεύθερης συνάθροισης και του δικαιώματος του λαού να διαδηλώνει χωρίς φόβο για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του. Μάλιστα σε αντίθεση ακόμη και με την πράξη της εξύβρισης του Προέδρου της Δημοκρατίας, την οποία καταδικάζω απερίφραστα, πλην όμως είναι πράξη που διώκεται από κοινό νόμο κι όχι από το Σύνταγμα, ως πράξη ορισμένων ανεγκέφαλων και απαίδευτων αγανακτισμένων οπαδών του ποδοσφαίρου, που καμία σχέση δεν έχουν με τους νομίμως διαμαρτυρόμενους πολίτες για την εξαθλίωση που βιώνουν κι από την άλλη πλευρά με την ηθική αυτουργία της ίδιας της  Κυβέρνησης, για την διαρκώς εκτεινόμενη εξαθλίωσης ομάδων του πληθυσμού, την αναποτελεσματικότητα στο έλεγχο κυκλωμάτων στο ποδόσφαιρο και αλλού αλλά και των κομμάτων της αντιπολίτευσης και άλλων εξωκοινοβουλευτικών πολιτικών τάσεων, δημοσιογράφων και διαμορφωτών της κοινής γνώμης, που με προφανή επιπολαιότητα ενέπλεξαν στο κομματικό στίβο το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, τον οποίο οφείλουμε να διασώζουμε, όχι μόνο ως Ανώτατο άρχοντα της Πολιτείας μας, αλλά και ως σύμβολο της ενότητας του λαού μας.
Οφείλουμε να αγωνιζόμαστε με όσα νόμιμα μόνο μέσα διαθέτουμε, να υπερασπιζόμαστε το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα για την ελεύθερη έκφραση και συνάθροιση και αυτό αξιώνω από όλα τα όργανα του κράτους να διασφαλίσουν σεβόμενα το Σύνταγμα που το επιτάσσει, ιδιαίτατα την ΕΛΑΣ που υπόκειται στον κ. Παπουτσή, αλλά και τη Δικαιοσύνη η οποία παρά τις καθυστερήσεις στην απόδοση της Δικαιοσύνης, τουλάχιστο εκφράζεται με ορθότητα και ψυχραιμία και εξακολουθώ να εμπιστεύομαι. Και καλώ όλους τους πολίτες να περιβάλουν με εμπιστοσύνη τους θεσμούς, ιδιαίτερα τους μη πολιτικά εκλεγμένους από τον ίδιο το λαό, ξεκινώντας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης αλλά και τα στελέχη της ΕΛΑΣ που θα πράξουν το καθήκον τους, προστατεύοντας τελικώς τη Δημοκρατία, αλλά παράλληλα να παρακολυθούν από κοντά και να συμμετέχουν, ώστε να μην αισθάνεται κανείς κρατικός υπάλληλος ότι η τυχόν παραβίαση των ατμοικών δικαιωμάτων και ελευθεριών θα μείνει απαρατήρητη! 

Η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ και το Μεταναστευτικό στο Army Alert

Με αναφορά σε άρθρο του @rmy @lert, της 16 Απρ.2011,  αναφορικά με την Κα Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, Ηθοποιό και Πολιτική Επιστήμονα, διαπιστώνω ότι λίγοι ενδιαφέθηκαν για την ουσία των απόψεων της στη συνέντευξη της. Όπως επίσης είδα και τα άλλα βίντεο, το ένα που περιλαμβάνει τις ταινίες με "ερωτικές" σκηνές (θα ήταν υπερβολή να τις θεωρήσουμε "σκληρές" με βάση όσα βλέπουμε κάθε βράδυ προμεσονύκτια στις τηλεοράσεις μας), όπως και την εκπομπή "Ανατροπή" του Πρετεντέρη, οπότε και αντιλήφθηκα για ποιο λόγο την χλευάζουν ορισμένοι. Προσωπικά δεν άκουσα να λέει τίποτα μεμπτό, αλλά ούτε θα μπορούσα να την αξιολογήσω αντικειμενικά για την καταλληλότητα της για τη θέση συμβούλου Υπουργού, που είναι το θέμα του άρθρου στο συγκεκριμένο blog.  

Γνωρίζοντας όμως μερικούς από τους εκλεγμένους Υπουργούς των τελευταίων 10ετιών, και εκ του προχείρου από το λόγο της, την θεωρώ κατάλληλη ακόμη και για Υπουργό και βεβαιότατα καταλληλότερη για βουλευτής αν την συγκρίνουμε με ορισμένους βουλευτές (για να μην το περιορίζουμε στις γυναίκες) γόνους βουλευτικών οικογενειών ή μη, τους τραγουδιστές και ηθοποιούς που εκλέγονται με βάση την αναγνωρισιμότητα τους και μόνο, ή τέλος με κάποιες άλλες κατ' εξοχήν "γλάστρες" (εδώ μάλλον προηγούνται οι γυναίκες διότι μάλλον μόνο άνδρες τις ψηφίζουμε) που κανένα άλλο προσόν δεν έχουν εκτός από την εμφάνιση τους.... 

Ας είμαστε ειλικρινείς στο τι μας ενοχλεί απέναντι στην ωραία Αφροδίτη. Οι επαγγελματικοί της στόχοι ή τα όνειρα της για το μέλλον της χώρας μας κι οι πολιτικές της απόψεις; Βέβαιο είναι ότι δεν μας ενοχλεί το σώμα της ούτε οι σπουδές της και προσωπικά αντιλαμβάνομαι ως χυδαίο τον τρόπο που το @rmy @lert χειρίζεται την υπόθεση στο άρθρο του, κι ενδεχομένως διότι δίνει έμφαση σε μία εκφορά του λόγου της "σύμβουλος Υπουργού", που αντιλαμβάνομαι ως μία θεμιτή επιθυμία για κάποιο επιστήμονα με μεταπτυχιακές σπουδές στο αντικείμενο της υπόψη θέσης, αλλά και ανέντιμο να αποπροσανατολίζεται η πολιτική συζήτηση με το γυναικείο σώμα και στις επιλογές φωτογράφησης στις ταινίες που έκανε ως ηθοποιός. Διότι από όσο αντιλαμβάνομαι δεν χρησιμοποίησε το σώμα της για να ασκήσει γοητεία να καταλάβει κάποια θέση συμβούλου ή πολιτευτή, την επιστήμη της σχρησιμοποίησε. Με πλεονάζον σεβασμό, θεωρώ το άρθρο χυδαίο και ανέντιμο και θα μου επιτρέψετε να μη το βάλω σε παραπομπή. 

Μόνο η Επωνυμία, ή και η Έντιμη Ανωνυμία Συμβάλλουν στο Διάλογο;

Εάν οι απόψεις είναι ειλικρινείς και τίμιες, αξίζουν πάντοτε απάντησης, ακόμη κι αν για κάποιο λόγο είναι ανώνυμες (π.χ. φόβος, διακρίσεις κ.ά.). Διότι σε όλες τις απόψεις, τελικώς η ουσία του διαλόγου βρίσκεται στα επιχειρήματα, ακόμη κι αν το πρόσωπο που τις υποστηρίζει έχει μία διαφορετική βαρύτητα λόγω της ιστορίας του. Πως μπορούμε να αποκλείσουμε οποιονδήποτε μπορεί να μιλήσει σωστά, ακόμη κι αν είναι ανώνυμες; Βέβαια συχνά αποδίδουμε διαφορετική βαρύτητα στις απόψεις κάποιου επώνυμου, όμως νομίζω ότι ποτέ δεν πρέπει να  είμαστε απόλυτοι. Θα ήταν, συνεπώς, λάθος να αποκλείαμε μία ανώνυμη άποψη, μόνο από την "ανωνυμία", για τον επιπλέον λόγο ότι η ανωνυμία σε μία σωστή άποψη μπορεί να έχει ευγενικά κίνητρα, λ.χ. όταν ο συντάκτης είναι μετριόφρων και δεν επιζητά την αναγνώριση ή δεν λειτουργεί ιδιοτελώς, εάν κάποιος αναγνώστης θα μπορούσε να το εκλάβει ευνοϊκά για το συντάκτη της άποψης κι αυτό δεν επιδιώκεται - άλλωστε γνωρίζουμε περιπτώσεις που σε ορισμένες θρησκείες εκφράζονται ανώνυμα από ταπεινοφροσύνη ώστε να μην καρπωθούν την επιβράβευση των ανθρώπων, όμως όχι για να παραπλανήσουν τον αναγνώστη (που συχνα αυτό είναι το βαρύνον κίνητρο στις ανώνυμες απόψεις).

Όπως, κι οι τυχόν επιθετικές απαντήσεις, εφόσον είναι επώνυμες κι ειλικρινείς, τότε τις θεωρούμε έντιμες και αξίζουν απάντησης και τιμής. Διότι όταν κάποιο Πρόσωπο με Άποψη και Θάρρος Γνώμης διαφωνεί, τότε η διαφωνία τιμά το διάλογο. Όταν κάποιος Άνθρωπος με Προσωπικότητα εκφράζεται διαφωνώντας, ώστε όχι μόνο οφείλουμε απάντηση αλλά οφείλουμε στο διάλογο να αναλογιστούμε εάν ο εκφραστής της άποψης έχει δίκιο. Διότι προφανώς μπορούμε να κάνουμε και λάθος. Κι αν στην ανώνυμη απάντηση πρέπει να εξετάζουμε την ορθότητα της, υποθέτωντας και συνεκτιμώντας τα κίνητρα της, στην επώνυμη οφείλουμε να το πράξουμε. 
Εάν τώρα μία άποψη στο διαδίκτυο είναι πασιφανώς υβριστική και κακόβουλη, εάν είναι ανώνυμη θα πρέπει ενδεχομένως να ενδιαφερόμαστε για την ποινική δίωξη, όμως προσωπικά σπάνια θα σκεφτόμουν την ποινική δίωξη σε μία επώνυμη υβριστική δήλωση στο διαδίκτυο, για τον επιπλέον λόγο ότι ο συντάκτης της επιλέγει να την εκφέρει επώνυμα, χαρακτηρίζεται κι ο ίδιος  από αυτήν, ενώ θα μπορούσε να το πράξει ανώνυμα, συνεπώς σε κάθε περίπτωση μία επώνυμη διαφωνία, δικαιούται μελέτης και απάντησης. Κατ' αρχήν το οφείλουμε στον εαυτό μας,  για το δικό μας το καλό, εάν τυχόν κάνουμε λάθος. Διότι μία επώνυμη άποψη έχει το εχέγγυο μίας αυξημένης σοβαρότητας του Προσώπου που υπεύθυνα ή δημόσια την απευθύνει.

             Τέλος, προσωπικά, όταν διαβάζω μία ανώνυμη άποψη την οποία αντιλαμβάνομαι ως κακόβουλη και με ταπεινά κίνητρα, αποφεύγω να την απαντώ εφόσον είναι τόσο εμφανώς κακόβουλη και δεν αφήνει αμφιβολίες για τις προθέσεις της. Όμως προτιμώ να την αφήνω αναρτημένη, χωρίς να τιμώ τον εκφραστή της με την απάντηση μου. Όμως με ωφελεί να φαίνεται τι περιλαμβάνει ο «αντίλογος»: επιχειρήματα, εμμονές, ή ύβρεις; Με ωφελεί διότι γλυτώνω από "κατά λάθος" ή "από παρεξήγηση" φίλους. Τουλάχιστο με εκτιμούν όσοι διαβάζουν τις θέσεις μου, προβληματίζονται, διαβάζουν την κριτική, κι ακόμη (ή ιδιαίτερα) αν οι λόγοι μου "ενοχλούν" (γνωρίζουμε ότι η αλήθεια μάλλον πάντα ενοχλεί), όσοι ακόμη και τότε μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια στα λόγια μου, τότε δεν είναι τα λόγια μου που αξίζουν της προσοχής αλλά πιο πολύ αξίζουν αυτοί οι Πολίτες που διακρίνουν την αλήθεια, κι αλίμονο σε μία πολιτεία που οι πολίτες δεν μπορούν να κρίνουν δίκαια (δεν είναι περιττό να αναφερθούμε στην περίπτωση του Σωκράτη).

Συνεπώς υποστηρίζω ότι το μείζον σε μία ανωνυμία είναι τα κίνητρα, λόγος για τον οποίο πάντα διαβάζω με σοβαρότητα ακόμη και τις ανώνυμες απόψεις κι αν έχουν επιχειρήματα, εάν είναι τίμιες και ειλικρινείς, ακόμη κι αν διαφωνώ και τύχει να τις θεωρώ λανθασμένες (πολλώ δεν μάλλον οι επώνυμες), αξίζουν και τις τιμώ με την απάντηση μου.