Μόνο η Επωνυμία, ή και η Έντιμη Ανωνυμία Συμβάλλουν στο Διάλογο;

Εάν οι απόψεις είναι ειλικρινείς και τίμιες, αξίζουν πάντοτε απάντησης, ακόμη κι αν για κάποιο λόγο είναι ανώνυμες (π.χ. φόβος, διακρίσεις κ.ά.). Διότι σε όλες τις απόψεις, τελικώς η ουσία του διαλόγου βρίσκεται στα επιχειρήματα, ακόμη κι αν το πρόσωπο που τις υποστηρίζει έχει μία διαφορετική βαρύτητα λόγω της ιστορίας του. Πως μπορούμε να αποκλείσουμε οποιονδήποτε μπορεί να μιλήσει σωστά, ακόμη κι αν είναι ανώνυμες; Βέβαια συχνά αποδίδουμε διαφορετική βαρύτητα στις απόψεις κάποιου επώνυμου, όμως νομίζω ότι ποτέ δεν πρέπει να  είμαστε απόλυτοι. Θα ήταν, συνεπώς, λάθος να αποκλείαμε μία ανώνυμη άποψη, μόνο από την "ανωνυμία", για τον επιπλέον λόγο ότι η ανωνυμία σε μία σωστή άποψη μπορεί να έχει ευγενικά κίνητρα, λ.χ. όταν ο συντάκτης είναι μετριόφρων και δεν επιζητά την αναγνώριση ή δεν λειτουργεί ιδιοτελώς, εάν κάποιος αναγνώστης θα μπορούσε να το εκλάβει ευνοϊκά για το συντάκτη της άποψης κι αυτό δεν επιδιώκεται - άλλωστε γνωρίζουμε περιπτώσεις που σε ορισμένες θρησκείες εκφράζονται ανώνυμα από ταπεινοφροσύνη ώστε να μην καρπωθούν την επιβράβευση των ανθρώπων, όμως όχι για να παραπλανήσουν τον αναγνώστη (που συχνα αυτό είναι το βαρύνον κίνητρο στις ανώνυμες απόψεις).

Όπως, κι οι τυχόν επιθετικές απαντήσεις, εφόσον είναι επώνυμες κι ειλικρινείς, τότε τις θεωρούμε έντιμες και αξίζουν απάντησης και τιμής. Διότι όταν κάποιο Πρόσωπο με Άποψη και Θάρρος Γνώμης διαφωνεί, τότε η διαφωνία τιμά το διάλογο. Όταν κάποιος Άνθρωπος με Προσωπικότητα εκφράζεται διαφωνώντας, ώστε όχι μόνο οφείλουμε απάντηση αλλά οφείλουμε στο διάλογο να αναλογιστούμε εάν ο εκφραστής της άποψης έχει δίκιο. Διότι προφανώς μπορούμε να κάνουμε και λάθος. Κι αν στην ανώνυμη απάντηση πρέπει να εξετάζουμε την ορθότητα της, υποθέτωντας και συνεκτιμώντας τα κίνητρα της, στην επώνυμη οφείλουμε να το πράξουμε. 
Εάν τώρα μία άποψη στο διαδίκτυο είναι πασιφανώς υβριστική και κακόβουλη, εάν είναι ανώνυμη θα πρέπει ενδεχομένως να ενδιαφερόμαστε για την ποινική δίωξη, όμως προσωπικά σπάνια θα σκεφτόμουν την ποινική δίωξη σε μία επώνυμη υβριστική δήλωση στο διαδίκτυο, για τον επιπλέον λόγο ότι ο συντάκτης της επιλέγει να την εκφέρει επώνυμα, χαρακτηρίζεται κι ο ίδιος  από αυτήν, ενώ θα μπορούσε να το πράξει ανώνυμα, συνεπώς σε κάθε περίπτωση μία επώνυμη διαφωνία, δικαιούται μελέτης και απάντησης. Κατ' αρχήν το οφείλουμε στον εαυτό μας,  για το δικό μας το καλό, εάν τυχόν κάνουμε λάθος. Διότι μία επώνυμη άποψη έχει το εχέγγυο μίας αυξημένης σοβαρότητας του Προσώπου που υπεύθυνα ή δημόσια την απευθύνει.

             Τέλος, προσωπικά, όταν διαβάζω μία ανώνυμη άποψη την οποία αντιλαμβάνομαι ως κακόβουλη και με ταπεινά κίνητρα, αποφεύγω να την απαντώ εφόσον είναι τόσο εμφανώς κακόβουλη και δεν αφήνει αμφιβολίες για τις προθέσεις της. Όμως προτιμώ να την αφήνω αναρτημένη, χωρίς να τιμώ τον εκφραστή της με την απάντηση μου. Όμως με ωφελεί να φαίνεται τι περιλαμβάνει ο «αντίλογος»: επιχειρήματα, εμμονές, ή ύβρεις; Με ωφελεί διότι γλυτώνω από "κατά λάθος" ή "από παρεξήγηση" φίλους. Τουλάχιστο με εκτιμούν όσοι διαβάζουν τις θέσεις μου, προβληματίζονται, διαβάζουν την κριτική, κι ακόμη (ή ιδιαίτερα) αν οι λόγοι μου "ενοχλούν" (γνωρίζουμε ότι η αλήθεια μάλλον πάντα ενοχλεί), όσοι ακόμη και τότε μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια στα λόγια μου, τότε δεν είναι τα λόγια μου που αξίζουν της προσοχής αλλά πιο πολύ αξίζουν αυτοί οι Πολίτες που διακρίνουν την αλήθεια, κι αλίμονο σε μία πολιτεία που οι πολίτες δεν μπορούν να κρίνουν δίκαια (δεν είναι περιττό να αναφερθούμε στην περίπτωση του Σωκράτη).

Συνεπώς υποστηρίζω ότι το μείζον σε μία ανωνυμία είναι τα κίνητρα, λόγος για τον οποίο πάντα διαβάζω με σοβαρότητα ακόμη και τις ανώνυμες απόψεις κι αν έχουν επιχειρήματα, εάν είναι τίμιες και ειλικρινείς, ακόμη κι αν διαφωνώ και τύχει να τις θεωρώ λανθασμένες (πολλώ δεν μάλλον οι επώνυμες), αξίζουν και τις τιμώ με την απάντηση μου.