Φταίμε Εμείς που τους Αφήσαμε να μας Εκμεταλλευτούν...

Είναι μία κοινότυπη άποψη πολλών συμπολιτών μας: "Όταν κάποιος σε εξαπατά ή σε εκμεταλλεύεται κατά συρροή φταις και εσύ που τον αφήνεις..."

Άλλοι θα ακούσουμε να λένε "Υπογράψαμε! Δεν υπογράψαμε; Εκμεταλλευτήκαμε τα χαμηλά επιτόκια του ευρώ για να κάνουμε πάρτι αντί να αναπτυχθούμε..."

Κατ' αρχήν να δηλώσω εξ' αρχής ότι αυτές οι σκέψεις είναι χρήσιμες να τις λέμε μεταξύ μας, ώστε να συνέλθουμε από τον ύπνο το βαθύ και να μην υπογράψουμε ξανά τέτοιες συμβάσεις, ακόμη κι αν θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύσκολες συνθήκες. Οφείλουμε να τις αντιμετωπίσουμε με αξιοπρέπεια και να υπερβούμε τα προβλήματα, να νικήσουμε, χωρίς συνέχιση του δανεισμού. .

Στην πραγματικότητα ο αδύναμος κάθε περίπτωσης έχει μικρότερη ευθύνη σε ένα πρόβλημα. Δεν φταίνε και οι ελέφαντες που εξαφανίζονται, δεν έφταιγαν οι Εβραίοι που αιφνιδιάστηκαν από την στυγνότητα του καθεστώτος, δεν έφταιγαν οι μαύροι της Αφρικής που οδηγήθηκαν σκλάβοι στην Αμερική, δεν φταίει η βιασμένη γυναίκα...

Ανεξάρτητα τι ευθύνες έχουμε ως πολίτες, οι Έλληνες, το Ευρωπαϊκό οικονομικό σύστημα επέλεξε να εστιάσει στη νομισματική ένωση κι όχι στην δημοσιονομική. Γιατί δεν ενοποιήθηκε το φορολογικό σύστημα, το σύστημα αναδιανομής του πλούτου, να είχαμε κοινό σχέδιο περιφερειακής ανάπτυξης πλήρως χρηματοδοτούμενο από την ΕΕ κι ελεγχόμενο από το Ευρωκοινοβούλιο, αλλά επιλέξαμε, κάποιοι σκόπιμα εν γνώση τους ότι θα ευνοηθούν (Γερμανία) κι άλλοι με άγνοια ή παραπλάνηση λόγω ενός άκριτου φιλοευρωπαϊσμού το δεχθήκαμε με ενθουσιασμό (Ελλάδα), ενώ παράλληλα κάποιοι το αρνήθηκαν και δεν το εξέλαβαν ως "ευρωπαϊσμό", διότι είχαν δικά τους τραπεζικά ή εθνικά συμφέροντα και αντιλήφθηκαν κάτι που εμείς δεν το αντιληφθήκαμε, που όμως σε μία κοινή Ευρώπη κανείς δεν θα έπρεπε να εξαπατάει τους εταίρους του.

Έχουμε εκπαιδευτεί να δεχόμαστε όρους και διαδικασίες, πρακτικές χρηματιστηριακές, δεχόμαστε συμβουλές για χρηματιστηριακά προϊόντα, χωρίς καλά καλά να τα αντιλαμβανόμαστε και τις δεχόμαστε παρασυρόμενοι από το ρεύμα. Πόσοι που ασχολήθηκαν με το χρηματιστήριο γνώριζαν και αποφάσιζαν συνειδητά; Μήπως έγραφε στη σύμβαση αγοράς μετοχών με μεγάλα μαύρα γράμματα (όπως στα τσιγάρα γράφει) "ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΦΟΥΣΚΑ"; Μήπως μας έλεγε καμία τράπεζα στη διαφήμιση της, όταν υποθηκεύαμε το εξοφλημένο ένα σπίτι μας, μαζί με το δεύτερο για να κάνουμε κι ανακαινίσεις ότι "ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΙΠΛΑΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΑΣΙΜΟΙ"; Μήπως μας το έλεγαν όταν αναλάβαμε τους Ολυμπιακούς ότι θα γίνουν όλα με δάνεια, που ακόμη και τα παγουράκια των εθελοντών θα κατασκευαστούν στην Κίνα; Ότι για να τα βγάλουμε πέρα θα κλείσουμε το Ελληνικό για να ανοίξει το Ελευθέριος Βενιζέλος; Ότι θα δώσουμε τα διόδια σε θυγατρικές του Μπόμπολα; Ή μήπως όλα τα κανάλια διαφήμιζαν και προωθούσαν τα συμφέροντα των ομίλων τους;

Θα μου πείτε, ας το γνωρίζαμε!

"Όταν κάποιος σε εξαπατά ή σε εκμεταλλεύεται κατά συρροή φταις και εσύ που τον αφήνεις..."

Τελικά αυτά τα κανάλια σήμερα δεν εναντιώνονται στην Ζωή Κωνσταντοπούλου και στην κυβέρνηση που τους αποκαλύπτουν;

Στο δίκαιο, φίλοι μου, ο νομοθέτης προστατεύει τον αδύναμο σε μία σύμβαση.

Για παράδειγμα, στο εργατικό δίκαιο προστατεύεται ο εργάτης, διότι ο εργοδότης είναι πιο ισχυρός. Στις συμβάσεις προσχώρησης που συντάσσουν οι τράπεζες κι οι μεγάλες εταιρείες (ή όποιος προτείνει μετά από μελέτη κι επιτελική εργασία) προστατεύεται ο καταναλωτής που είναι αδαής για τα κίνητρα πίσω από μία σύμβαση και η σύμβαση δεν ισχύει ως προς τις καταχρηστικές της διατάξεις.

Στο δίκαιο περιβάλλοντος ο νομοθέτης προστατεύει τη φύση και τα ζώα από τον άπληστο εγκληματία άνθρωπο.

Γιατί συμβαίνει αυτό ή μήπως συνέβαινε ανέκαθεν;

Στην Αθήνα υπήρχε δουλεία λόγω χρεών, που την κατάργησε ο Σόλωνας που έβαλε τέλος στο θεσμό αυτό με τη διαβόητη «σεισάχθεια», το χάρισμα των χρεών, που έθεσε τέλος στην πώληση ελεύθερων πολιτών, ακόμη κι εθελοντικά από τους ιδίους. Ο Αριστοτέλης στην «Αθηναίων Πολιτεία» του μεταφέρει ένα από τα ποιήματα του μεγάλου νομοθέτη:

«Και πολλούς άνδρες που η απάτη ή ο νόμος τους πούλησε

Μακρυά από τη θεόκτιστη γη τους, απόβλητοι σκλαβοι

Τους έφερα πίσω στην Αθήνα, ναι, και κάποιους,

Εξόριστοι από την πατρίδα τους μέσω του καταπιεστικού δρόμου του χρέους

Μιλώντας όχι πια την αγαπημένη αθηναϊκή διάλεκτο

Μα που περιπλανώνταν πέρα και μακρυά, τους έφερα και πάλι

Και αυτούς που είχαν πέσει στη δουλεία

Μαζεμένοι κάτω από το αυστηρό βλέμμα του δεσπότη τους, τους απελευθέρωσα»>> (Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία, 12:4)

Σήμερα αυτές οι αρχές διασφαλίζονται από τις διεθνείς συμβάσεις. Καμία σύμβαση δεν μπορεί να είναι αντίθετη με τις υπέρτερες διεθνείς συμβάσεις που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ανεξαρτησία των κρατών κλπ. Είδαμε που η Γερμανία ισχυρίζεται το δίκαιο της ετεροδικίας για να μην δικάζεται σε ξένα δικαστήρια; Είχαμε υπογράψει κάποια συνθήκη πριν την έναρξη του πολέμου ότι όσα εγκλήματα γίνονται στη διάρκεια του θα δικάζονται στη Γερμανία; Όχι, όμως είναι βασικός κανόνας που αφορά την ανεξαρτησία των κρατών. Οπότε ακόμη κι αν θέλουμε ή αν συμφωνούμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα, αυτά δεν αλλάζουν με συμβάσεις, ιδίως εάν αυτές δεν ακολουθούν τους αυστηρούς τύπους αυξημένων πλειοψηφιών κλπ για να πάρουν ισχύ ανώτερη του Συντάγματος κλπ, ΟΜΩΣ ποτέ δεν θα ακυρώσουν υπέρτατες αρχές δικαίου όπως είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις δημοκρατικές αρχές κλπ και τα μνημόνια υπογράφηκαν με απλή πλειοψηφία, με καταχρηστικές διατάξεις του ενός άρθρου, υπό πίεση, κινδυνολογία κι απειλή για καταστροφές που θα ακολουθήσουν, ενώ οι καταστροφές επήλθαν ενόσω τα μνημόνια εφαρμόζονταν.

Αν αυτά δεν τα καταλαβαίνουν κάποιοι, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να επιμένουμε, ισχύουν κι επιβάλλονται μέσω των διεθνών δικαστηρίων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του διεθνούς της Χάγης και του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου κι όσοι το καταλαβαίνουμε οφείλουμε να τα διεκδικήσουμε και για τους άλλους κι αυτό θεωρώ κάνει επιτυχώς η Κυβέρνηση κι η Πρόεδρος της Βουλής με τις επιτροπές αλήθειας δημοσίου χρέους, διόγκωσης του χρέους, πολεμικών επανορθώσεων κλπ, που χρόνια τώρα κανείς δεν τολμούσε να βγάλει στην επιφάνεια, διότι προφανώς κάποιοι μας πουλούσαν.

Ακόμη κι αν φταίμε ή όσο κι αν ευθυνόμαστε που δανειστήκαμε, αν μη τι άλλο δικαιούμαστε κι οφείλουμε απέναντι στα παιδιά μας να σταματήσουμε να δανειζόμαστε. Το εάν μπορούμε να αποπληρώσουμε είναι κάτι αφενός που πρέπει να προσδιορίσουμε τι πραγματικά χρωστάμε (διότι μπορεί κάποιοι που ευθύνονται να έχουν καρπωθεί μέρος των δανείων (π.χ. όσοι εμπλεκόταν στους Ολυμπιακούς αγώνες), αφετέρου που είναι ζήτημα πραγματικό εάν είναι δυνατό αυτό να ξεπληρωθεί κι αυτό θα συμβεί εφόσον έχουμε ανάπτυξη και πλεονάσματα, η διάθεση των οποίων δεν θα βλάψει την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών μας, αλλά και των μεταναστών που εισρέουν στην Ελλάδα, διότι έχουμε υπέρτατη ευθύνη να τους εξασφαλίσουμε την προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της υγείας τους, όταν στην παρούσα περίοδο δεν υπολειτουργούν τα νοσοκομεία κι οι προηγμένες χώρες της ΕΕ οφείλουν να μας συνδράμουν σε αυτά τα ζητήματα, ιδίως όταν έχουν υπερκέρδη ακόμη κι από την κρίση μας, και δεν διακινδυνεύουν την ευημερία κανενός στο έδαφος τους.

Το Τεκμήριο της Αθωότητας

Με αφορμή την υπόθεση του πρώην Υπουργού Οικονομικών, κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου και την απόλυτη, ως και υποκριτική τοποθέτηση ορισμένων, έχω την ανάγκη να σημειώσω ότι το τεκμήριο της αθωότητας δεν αφορά τους συγγενείς και τους φίλους μας στους οποίους συναισθηματικά δεν θέλουμε να πιστέψουμε την ενοχή τους, αλλά τους "κακούς και άσχημους", που για οποιοδήποτε λόγο αντιπαθούμε. Το χειρότερο όμως, που με απασχολεί, είναι να μην καταβροχθίζουμε οτιδήποτε μας σερβίρουν, κάποιοι που αγνοούμε, ποιοι είναι και τις προθέσεις τους.

Γεγονός είναι ότι ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν προώθησε τη λίστα στις αρμόδιες Υπηρεσίες. Εάν το είχε κάνει, τότε δεν θα υπήρχε αμφισβήτηση στο τι περιλάμβανε η λίστα στην παράδοση της. Όμως αυτή καθεαυτή την πράξη, της μη προώθησης της λίστας στις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες, επαναλήφθηκε κι από τους Βενιζέλο και Διώτη, που όμως από όλους πλην ΣΥΡΙΖΑ, παραμένουν στο «απυρόβλητο».

Κι αναρωτιέμαι, ως προς το τεκμήριο της αθωότητας:
1ον είναι απίθανο, ο Βενιζέλος ή κάποιος άλλος, να αφαίρεσε τα ονόματα των συγγενών του Παπακωνσταντίνου, για καθαρά πολιτικούς λόγους, ώστε να "δώσει" τον πρώην Υπουργό, που το μόνο βέβαιο είναι ότι, όπως κι ο Βενιζέλος, αδράνησε;
2ο Εάν αληθεύει ότι τα χρήματα αφορούν χρονική περίοδο πριν την θητεία του... «Τσάρου της Οικονομίας», τότε δεν πρόκειται για περιουσία που αποκτήθηκε από τον Παπακωνσταντίνου ως Υπουργού, που την μεταβίβασε για παραπλάνηση στις αδελφές του, αλλά ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι ίσως να προέρχεται κι από τον πατέρα του, που αν δεν κάνω λάθος υπήρξε Υπουργός της ΝΔ επί "χιλιάδες χρόνια" κι εύλογα διένειμε την περιουσία του στα παιδιά του; (συνεπώς και στις αδελφές του "κακού και άσχημου" Υπουργού)

Τελικώς, εάν τα χρήματα (φορολογηθέντα ή μη) είναι κάποιας άλλης περιόδου, θα αναρωτηθούμε για ποιο λόγο δεν εμφάνισε τη λίστα (κάποιο λάκκο έχει η φάβα), αν όπως το ίδιο το ΠΑΣΟΚ υποστήριζε, ότι ο υιός Παπακωνσταντίνου υπηρετούσε το εθνικό συμφέρον, τι θα έπρεπε να κάνει; Εσείς τι θα κάνατε εάν είχατε πατρική περιουσία (υποθετικό σενάριο) κι οι αδελφές σας την εξήγαγαν στο εξωτερικό, κι ήσασταν Υπουργός Οικονομικών που πιστεύατε ότι θα σώζατε την Πατρίδα (να δεχθώ ότι είχατε καβαλήσει και λίγο το καλάμι να πιστεύετε κάτι τέτοιο ή κι ότι ήσασταν και λίγο παραπάνω ονειροπόλος από όσο δικαιούται ένας αληθινός μάγος, κάτι όχι σπάνιο για τον μέσο Έλληνα ας το ομολογήσουμε), τι θα κάνατε την ώρα που εσείς πιστεύετε ότι η πατρίδα κρέμεται από... πάνω σας, θα παραιτούσασταν; Και θα εγκαταλείπατε την προσπάθεια διάσωσης της χώρας; Θυμίζω, αν τα χρήματα αυτά βρίσκονταν στο εξωτερικό πριν την ανάληψη της Υπουργίας σας, δεν είναι προϊόν της κυβερνητικής σας περιόδου, ούτε έφυγαν από σκοπιμότητα της δικής σας διαχείρισης (τουλαχιστον όχι της παρούσας περιόδου, καθώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι αφορούν τη θητεία του σε άλλες θέσεις που θέλει διερεύνηση).

Βεβαίως σε μία χώρα που η υποκρισία περισσεύει, όλοι μας "θα μαλώναμε με τις αδελφές μας και δεν θα τις ξαναμιλούσαμε αν δεν στήριζαν την εθνική μας προσπάθεια", όμως προσωπικά το είχα προτείνει στο κόμμα των αποστράτων (Σύνδεσμο Εθνικής Ενότητας), όταν συζητούσαμε τις πατριωτικές δράσει μας, να αγοράζαμε με τα εφάπαξ μας τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ως πράξη εθνικής ευθύνης (περιττό να αναφέρω τι απαντήσεις πήρα, όπως επίσης να ομολογήσω ότι ούτε κι εγώ το έκανα). Κι αναρωτιέμαι, πόσοι πατριώτες μεταξύ των οποίων και στρατιωτικοί βγάλαμε τις αποταμιεύσεις μας στο εξωτερικό; Εφόσον άδειασε η χώρα προφανώς οι μόνοι που δεν βγάλαμε χρήματα στο εξωτερικό είναι όσοι δεν είχαμε για να βγάλουμε ή δεν μπορούσαμε!
Βέβαια άλλο μεγάλο ζήτημα είναι η ευθύνη όσων βγάζουν χρήματα στο εξωτερικό, ανεξαρτήτως εάν φορολογήθηκαν, καθώς ζημία  προκαλούν (Ιωάννης Μανομενίδης, «Την Καταστροφή από την Εξαγωγή Κεφαλαίων Ποιος θα την Αποζημιώσει;», 2 Ιαν. 2013, http://manomenecon.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html) κι άλλη η ευθύνη του λαού που ψηφίζει τους ίδιους και να τους ξαναψηφίζει και να τους ξαναψηφίζει και να τους ξαναψηφίζει (πηγαίνει στο διηνεκές), όμως βλέπετε ο λαός αναγορεύει ως «προδότες» κάποιους που λένε ελεύθερα την άποψη τους παρότι όταν μετά από εικοσαετίες αγώνων έτυχε να εκλεγούν οριακά, και είναι οι εξαιρέσεις που εναλλάσσονται στο μέσον της θητείας τους (βλ. Τρεμόπουλο και ίσως και να μην έχει αξιόλογη περιουσία ούτε στην Ελλάδα ούτε στο εξωτερικό).
Κατά πόσο, λοιπόν, η αποκάλυψη ενός μόνο από το σύνολο των παλαιοκομματικών πολιτικών τύπου «πατέρα Παπακωνσταντίνου» (που ποτέ δεν βγήκαν στη φόρα κι από τους οποίους δεν εξαιρείται σχεδόν κανένας από τους διάσημους στην σημερινή πολιτική σκηνή) θα ήταν κάτι χρήσιμο για την πληροφόρηση μας ή θα αποσκοπούσε στον επηρεασμό της Ελληνικής Οικονομικής πολιτικής; κι αν τελικώς συνεργάστηκε με τους δανειστές μας σε βάρος της χώρας (διότι αυτό υπονοείται), γιατί άραγε "τον δίνουν"; Μήπως πρόκειται για αποπροσανατολισμό, που θα πάρει μερικούς μήνες μέχρι η δικαιοσύνη να καταλήξει, ενδεχομένως και στην αθωότητα του, κι όσοι έχουν παρόμοια κεφάλαια τελικώς θα γλυτώσουν;

Άσχετος είμαι φυσικά με την υπόθεση κι όποιος γνωρίζει κάποια δεδομένα ας με διαφωτίσει. Απλώς από σεβασμό στο τεκμήριο της αθωότητας και μία επιφυλακτικότητα να μην τσιμπάω σε ότι μου σερβίρουν, απλώς επειδή κάποιος είναι "κακός και άσχημος", καθώς εφάρμοσε πολιτικές δυσάρεστες που όμως η κριτική μας σκέψη δεν συλλαμβάνει ότι κι όσοι ακολούθησαν τα ίδια έκαναν, δεν θα βιαστώ ούτε να καταδικάσω τον Παπακωνσταντίνου, ούτε να κλείσω τα μάτια σε οποιονδήποτε άλλο μπορεί να έχει συμφέρον από την εστίαση του προβλήματος σε ένα μόνο άτομο.

Ο Μιχάλης Μυρογιάννης, Ζωντανός Νεκρός του Πολυτεχνείου!

(Αναδημοσιεύω την επιστολή του Μιχάλη Σ. Μπάκα, στη μνήμη του Μιχάλη Μυρογιάννη)


Εξαιτίας της καταγωγής μου από την Καλαμάτα, και παρόλο που διαμένω πλέον μόνιμα στη Μυτιλήνη τα τελευταία 21 χρόνια, παρακολουθώ τον τοπικό τύπο της γενέτειρας μου. Με έκπληξη ενημερώθηκα από την έγκριτη εφημερίδα  σας, ότι από την Τοπική Κίνηση της Χρύσης Αυγής διανέμονται φυλλάδια στην πόλη της Καλαμάτας όπου αναφέρεται «Όχι στο παραμύθι του Πολυτεχνείου, Όχι στους ψεύτικους νεκρούς», «Πολυτεχνείο, ζητούνται νεκροί, ο ευρών αμοιφθήσεται».

Ορμώμενος από την αγωνία τους να πληροφορηθούν για την ύπαρξη νεκρών στο Πολυτεχνείο αλλά και εξαιτίας της αμοιβής που υπόσχονται, μπήκα στον κόπο για να επικοινωνήσω μαζί σας για την αναφορά ενός νεκρού νέου που χάθηκε στο Πολυτεχνείο τις ημέρες εκείνες. Πρόκειται για το Μιχάλη Μυρογιάννη, ηλεκτρολόγου από τη Μυτιλήνη όπου δολοφονήθηκε τη 18η Νοεμβρίου 1973 στην περιοχή έξω από το Πολυτεχνείο. «Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιέγραφε στην κατάθεσή του αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλλης - και συνέχισε: «Μετά το φόνο ο Ντερτιλής, σα να μη συνέβαινε τίποτα, μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη, μου είπε: "Με παραδέχεσαι ρε; 45 χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!". Ο Μιχάλης Μυρογιάννης επίσης περιλαμβάνεται στον επίσημο κατάλογο έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου που περιλαμβάνει 24 άτομα.


Ο σύλλογος φοιτητών Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, του οποίου είχα την τιμή να ήμουν μέλος, ενώ για ένα έτος διετέλεσα και πρόεδρος του, φέρει το όνομα του αδικοχαμένου νέου. Με την ιδιότητα αυτή είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τη μάνα του Μιχάλη Μυρογιάννη, η οποία στη μνήμη του γιου της, κάθε χρόνο, πρόσφερε λίγα χρήματα από το υστέρημα της στο σύλλογο φοιτητών. Η θύμηση της μου προκαλεί μεγάλη συγκίνηση καθώς στα δακρυσμένα μάτια της, ως νέους φοιτητές τότε, έβλεπε τον γιο της. Η προτομή του Μιχάλη Μυρογιάννη βρίσκεται στο πάρκο Αγ. Ειρήνης της Μυτιλήνης, από όπου και η φωτογραφία, έτσι ώστε όλοι οι Μυτιληνιοί να μην ξεχάσουν ποτέ τα εγκλήματα που συντελέστηκαν στην πατρίδα μας την περίοδο εκείνη. Τα μέλη του εν λόγω κόμματος στη Μυτιλήνη μπορούν να βεβαιώσουν για την ορθότητα των προαναφερθέντων.

Η Γενιά του Πολυτεχνείου, εκτός από την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την ευρωπαϊκή τροχιά της Ελλάδας, συνδέθηκε δυστυχώς και με το αναπτυξιακό μοντέλο που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού. Οι σημερινοί αγώνες έχουν να κάνουν κυρίως με το πώς η Γενιά του Μνημονίου θα καταφέρει να ζήσει με αξιοπρέπεια, βιωσιμότητα και αλληλεγγύη. Η μεταπολίτευση πέθανε, το μήνυμα του Πολυτεχνείου όμως πρέπει να μείνει ζωντανό. Σε κάθε περίπτωση η δημοκρατική παράδοση του τόπου μας πρέπει να ενεργοποιήσει όλους μας και να μας οπλίσει με δύναμη ώστε γίνουμε ο καθένας μας το ανάχωμα απέναντι στην απενοχοποίηση της βίας και τον κοινωνικό αυτοματισμό.

Για την αποκατάσταση της μνήμης του Μιχάλη Μυρογιάννη αλλά και της αλήθειας εν γένει παρακαλώ όπως το εν λόγω κόμμα ανακαλέσει τις δηλώσεις του και προσφέρει την αμοιβή που υπόσχεται εις τους σύλλογους της Λέσβου «ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ και ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ στο Αιγαίο» και «Αγκαλιά», όπου τον τελευταίο καιρό καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια στήριξης των μεταναστών που έρχονται από τα μικρασιατικά παράλια και έχουν μεγάλη ανάγκη βοήθειας.

Μετά τιμής

Μιχάλης Σ. Μπάκας
Συντονιστής ΠΚ Λέσβου των Οικολόγων Πράσινων

Άλλοι σχετικοί σύνδεσμοι
http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2010/11/blog-post_4977.html
http://gournelou.blogspot.gr/2008/11/20.html
http://www.palo.gr/cluster/multimedia/aigaio-nea/27647/?clid=6113169
http://www.mixanitouxronou.gr/blog/2012/11/15/510-simadepsepyroviliseskotosekaitoapolayse
http://www.aplotaria.gr/2012/11/polytechnio-dead-mpakas/  

Η Υπερβολή ως "Ανθελληνικού" του Τεμένους στο Βοτανικό κι η Ελληνοπρεπέστατη Πρόταση στις Ενορίες

Επέλεξε το σύνδεσμο για μετάβαση στο άρθρο: Η Υπερβολή ως "Ανθελληνικού" του Τεμένους στο Βοτανικό κι η Ελληνοπρεπέστατη Πρόταση στις Ενορίες

Η Εξύβριση του Προέδρου της Δημοκρατίας και το Συνταγματικά Κατοχυρωμένο Δικαίωμα του Συναθροίζεσθαι

          Εν μέσω κρίσης ακούγονταν, από διάφορους "ανεύθυνοϋπεύθυνους", κυρίως κόμματα με ιδιοτελή κίνητρα, αξιώσεις κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας να μην υπογράφει νόμους ή να ρίξει την Κυβέρνηση, αξιώσεις που εν πολλοίς οδήγησαν σε πράξεις απαξίωσης του θεσμού, όπως είναι κι η εξύβριση του Προέδρου από ορισμένους που στερούνται στοιχειώδους αγωγής του πολίτη, ως πράξη προσβολής της τιμής όχι μόνο του Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και κατά της Πολιτείας μας, της οποίας ηγείται.

Γνωρίζουν, όσοι διαβάζουν τις ιστοσελίδες μου, ότι είμαι αναφανδόν υπέρ της νομιμότητας και για τη συγκεκριμένη περίπτωση, της αποχώρησης του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρέλαση της 28^ης Οκτ.2011, είμαι ανεπιφύλακτα κατά όσων υβρίζουν και ιδιαίτερα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως φαίνεται να συνέβη με ορισμένους οπαδούς του Ηρακλή και θα ήλπιζα όσοι τυχόν το έπραξαν να είχαν το σθένος και την εντιμότητα να το αναγνωρίζουν στη Δικαιοσύνη και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ώστε να μην σπιλώνονται οι διαδηλώσεις του λαού που αγωνίζεται δικαίως για την οικονομική εξαθλίωση του, ανεξάρτητα εάν προσωπικά έχω εκφράσει διαφωνίες για τις πολιτικές θέσεις αγανάκτησης, στις οποίες παρασύρεται, ενώ έχω εκφραστεί ότι η σωστή στάση είναι η πολιτική μετάνοια για τις προσωπικές μας ευθύνες ως πολιτών για την σημερινή κατάσταση κι όχι η αγανάκτηση. Επιπλέον, παρότι περιττό ως απόστρατος, θα δηλώσω ότι παραμένω σταθερά υπέρ των παρελάσεων.

Θα ήλπιζα ακόμη και οι διωκόμενοι για τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας να μην ανέχονταν τέτοιες συμπεριφορές, κι εννοώ την εξύβριση του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας, διότι προσωπικά από την πληροφόρηση που είχα, δεν αντιλήφθηκα κάποια άλλη αξιόποινη πράξη στις συγκεκριμένες εκδηλώσεις. Προσωπικά θα ήθελα όλος ο λαός, ανεξάρτητα από τις οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετωπίζει, να είχε τα αισθητήρια να αντιδράσει εγκαίρως σε παρόμοιες απόψεις που διαφαίνονταν από καιρό στις προετοιμασίες ορισμένων κύκλων, λόγος για τον οποίο προσωπικά δεν ήμουν στην παρέλαση, ή και να αποχωρούσε από την παρέλαση μαζί με τον Πρόεδρο στο άκουσμα αυτών των συνθημάτων και να απομόνωνε όσους εκφράζονται παρόμοια.

Διότι, ας έχουμε την στοιχειώδη αγωγή του πολίτη να γνωρίζουμε ότι, αντίθετα με όσα ανεύθυνα ακόμη και πολιτικά κόμματα υποστήριξαν, δείχνοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που έχει κατοχυρωμένη στο ίδιο το Σύνταγμα την ανευθυνότητα του, που συνιστά μία δημοκρατική κατάκτηση, αντιδιαστέλλοντας με τις αυξημένες αρμοδιότητες του Βασιλιά που παρέμβαινε στην πολιτική, άλλαζε κυβερνήσεις, δεν υπέγραφε νόμους και διατάγματα με τα οποία διαφωνούσε. Ο Πρόεδρος της δικής μας Δημοκρατίας, έχει αρμοδιότητα μόνο να υπογράφει, για να το πω απλουστευτικά, όπως ένας γραμματέας που πιστοποιεί ότι αυτός που του φέρνει το νομοσχέδιο προς υπογραφή είναι πράγματι ο υπεύθυνος Υπουργός, συνεπώς απλώς πιστοποιεί την τήρηση της διαδικασίας με την οποία ψηφίστηκε κανονικά ο Νόμος, χωρίς κανένα απολύτως δικαίωμα να διαφωνήσει (είτε μας αρέσει είτε όχι – και αν είμαστε δημοκράτες πρέπει να μας αρέσει), διότι σαφέστατα η υπογραφή του δεν σημαίνει συμφωνία με το περιεχόμενο του Νόμου.

Συνεπώς, ως θεσμό και μόνο, οφείλουμε όλοι να τιμούμε και να σεβόμαστε και μάλιστα τον συγκεκριμένο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον οποίο επίσης τιμώ ως πρόσωπο για την ιστορία του αλλά και για τη μη παρέμβαση του στην κομματική διαπάλη (όπως άλλωστε έπραξαν και οι προκάτοχοι του). Για να το κάνω πιο κατανοητό σε όσους δεν τους αρέσει η αλήθεια και θα ήθελαν «για να σωθούμε» κάποιος επιτέλους, οποιοσδήποτε, ακόμη κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να έκανε κάτι, ακόμη και παραβιάζοντας το Σύνταγμα (διότι αυτό ζητούσαν όσοι του ζητούσαν να παρέμβει), με τη στάση τους αυτή, νομιμοποιώντας πράξεις αντίθετες με το Σύνταγμα αρκεί να "συμφέρει κομματικά", ας σκεφτούν ότι μία ανάλογη πράξη παραβίασης του Συντάγματος από άλλο όργανο του κράτους, λ.χ. τις Ένοπλες Δυνάμεις που για άλλες αρμοδιότητες είναι ταγμένες από το Σύνταγμα (προστασία εξωτερικών συνόρων), εάν συμπεριφέρονταν διαφορετικά και εάν παρέμβαιναν στην πολιτική, επειδή ορισμένοι θα το θεωρούσαν ότι "εξυπηρετούσε" και θα έσωζε το λαό από την κρίση... Οπότε ας είμαστε σοβαροί στο τι υποστηρίζουμε.

Όμως, πέρα από όσα προανέφερα και με κάθε επιφύλαξη μιας και η ενημέρωση μου είναι περιορισμένη και ενδεχομένως να είναι μεροληπτική μιας και προέρχεται κυρίως από ανθρώπους που προσωπικά εκτιμώ και ήταν στην παρέλαση, ανθρώπους που αντίθετα με τον μέσο πολίτη, ορισμένοι είναι άνεργοι, ίσως και πεινασμένοι, δεν θα έλεγα εξαθλιωμένοι διότι έχουν θαυμαστή αξιοπρέπεια να αγωνίζονται χωρίς βία (και το τονίζω διότι έτσι είναι) για αυτό που πιστεύουν ως κοινωνικό καλό, σε αντίθεση με πολλούς από εμάς που βολεμένοι, ενδεχομένως με παχυλούς μισθούς ή συντάξεις, παρακολουθούμε συχνά αγανακτώντας και υβρίζοντας από τις τηλεοράσεις ή με την ασφάλεια του κοινωνικού μας "επιπέδου", ενίοτε και με κομματική υστεροβουλία (παραπέμπω στη <<Συγκλονιστική επιστολή ενός κάτω των 55 ετών αποστράτου 'σας φτύνω επώνυμα'>> που ουδείς διανοήθηκε να τον διώξει ποινικά, κι αργότερα γραφθηκε ότι υπήρξε πολιτευτής του ΛΑΟΣ στη Θεσσαλία:" http://imanomen.blogspot.com/2011/09/55.html). Δεκαεπτά από αυτούς τους διαδηλωτές της 28ης Οκτωβρίου, όχι τους υβριστές (κι αν τέτοιοι αποδειχθούν δεν έχω λόγο να τους υπερασπίζομαι για την εξύβριση) αλλά τους ειρηνικούς διαδηλωτές, ορισμένοι άνεργοι και ίσως πεινασμένοι, όμως αξιοπρεπείς, σήμερα βρίσκονται ανάμεσα στους φερόμενους ως υπόπτους. Φυσικά καλώς η ΕΛΑΣ διενεργεί την προανάκριση, να βρει την άκρη του νήματος, θεωρώ τους υβριστές, θα είναι όμως οικτρό, να έχουν διαφύγει οι πραγματικοί υβριστές, που δεν ήταν δύο ή δεκαεπτά, αλλά πολλοί περισσότεροι από συγκεκριμένη ποδοσφαιρική ομάδα, διότι άλλως δεν θα ακούγονταν μέσα σε χιλιάδες κόσμου διαδηλωτών που επίσης φωνάζαν νομιμότατα άλλα συνθήματα. Είναι άδικο και αντισυνταγματικό, και πρέπει με τον ίδιο τρόπο να συνταχθούμε εναντίον τυχόν διώξεων "αποτυχίας" εντοπισμού των υπευθύνων, αναζητώντας αποδιοπομπαίους τράγους σε όσους νομίμως διαμαρτύρονται και να μην επιτρέψουμε την τρομοκράτηση των πολιτών από ένα κακό κράτος, που απέτυχε σε όλους σχεδόν τους στόχους κι επιχειρεί να συγκαλύψει τις αποτυχίες, ενδεχομένως και προσωπικές των αρμόδιων και υπεύθυνων Υπουργών, όπως αντιλαμβάνομαι για τον συμπαθή κατά τα λοιπά  κ. Χρήστο Παπουτσή (που δεν τόλμησε να "κρεμάσει" κανέναν υπεύθυνο όταν πληροφορούμαι του καταδείχθηκαν υποθέσεις κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος από τους προκατόχους του στο Υπουργείο Ναυτιλίας), όμως βιάστηκε (ίσως δικαιολογημένα εάν το κίνητρο του ήταν η προστασία του Προέδρου, όμως ανησυχώ μήπως ήταν η συγκάλυψη της αποτυχίας της σχεδίασης της ΕΛΑΣ στην παρέλαση) με τις δηλώσεις του στις 28 Οκτ. 2011 http://www.cpapoutsis.gr/Document.aspx?ID=2067, συνεπώς να συκοφαντήσει "τσουβαλιάζοντας" όλους μαζί τους διαδηλωτές, αναφερόμενος μεν σε "φασίζουσες μειοψηφίες", θα συμφωνήσω, παραλείποντας όμως να αναφερθεί και στις δημοκρατικές "μειοψηφίες" των χιλιάδων (κατά την ΕΛΑΣ) που διαδήλωναν δικαια στο "κατάστρωμα της οδού", μία διαδήλωση επιβίωσης και αγωνίας για το μέλλον, διότι οι πλειοψηφίες συνοστιζόμαστε στους καναπέδες και στις τηλεοράσεις, ενώ - τραγική ειρωνεία - οι γνωστοί υπεύθυνοι του καταστροφικού παρελθόντος ξανάρχισαν να ακονίζουν τα μαχαιροπίρουνα τους στα γραφεία των κομμάτων εξουσίας (βλ. για τους επίδοξους νεοδημοκράτες σωτήρες του τουρισμού της Θεσσαλονίκης που τον ανακάλυψαν, "ως επαγγελματίες καιροσκόποι" όταν ο Γιάννης Μπουτάρης ανέβηκε στα ηνία της Πόλης μας:    http://imanomen.blogspot.com/2011/11/money-show.html), να επανέλθω στον Υπουργό, τον κ. Χρήστο Παπουτσή, που όψιμα χθες, έκανε την αυτοκριτική του, ενοχλημένος από τη συνέντευξη του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου, δηλώνοντας μεταξύ άλλων: <<...Και οι πολίτες αντιδρούν. Και στην Αμερική και στην Ευρώπη. Και έχουν δικαίωμα να αντιδρούν . Και οι πολιτικοί δεν μπορούν να μην έχουν συναίσθηση της νέας πραγματικότητας...  ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη επιμένω να ζητώ από την Ελληνική Αστυνομία να επιχειρεί στο πλαίσιο των νόμων και του Συντάγματος για να εγγυηθεί την ασφάλεια, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών>> Δεν μπορώ να συμφωνήσω λιγότερο με τις απόψεις του, που αντιλαμβάνομαι ότι εύλογα, εάν είναι ειλικρινείς, και πιστεύω ότι είναι, συνιστούν συστάσεις προς τους διενεργούντες την ΕΔΕ για τους 17 υπόπτους, ώστε να αναζητήσουν τους πραγματικούς υβριστές και φασίστες, κι όχι τους δημοκράτες αγωνιστές, τους πράγματι λίγους, στους οποίους πάντα οφείλαμε και οφείλουμε τη διάσωση των ατομικώς ελευθεριών, τις οποίες θα τις χρειαστούμε στις δύσκολες εποχές που έρχονται... 


Θέλω να πιστεύω ότι τα αρμόδια  όργανα της ΕΛΑΣ, της οποίας το δημοκρατικό ήθος έχει αναμφίβολα καλλιεργηθεί στις τελευταίες δεκαετίες (και ιδιαίτερα μετά την ένταξη των αστυνομικών σχολών στις Πανελλήνιες http://imanomen.blogspot.com/2003/05/blog-post.html), δεν θα παρασυρθούν σε εφήμερες πολιτικές σκοπιμότητες, ακόμη κι αν θεωρηθούν ότι απέτυχαν απέναντι στις ενδεχόμενες εντολές του προϊσταμένου τους Υπουργού, που όμως τόσο ρευστές αποδεικνύονται, αλλά θα επιμείνουν στα διαχρονικά σταθερά συνταγματικά όρια των αρμοδιοτήτων τους, να αναζητήσουν τους πραγματικά υπεύθυνους των πράγματι ποινικών πράξεων, απέχοντας από κάθε διάθεση ποινικοποίησης του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της ελεύθερης συνάθροισης και της διαδήλωσης του λαού, ενώ πιθανότατα το μόνο ενδεχομένως αξιόποινο ήταν, κατά την άποψη μου πάντοτε και με βάση την πληροφόρηση που έχω, η επαίσχυντη εξύβριση του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας, μία όμως εξύβριση που πολλοί ανευθυνουπεύθυνοι και από τα κοινοβουλευτικά κόμματα καλλιέργησαν αξιώνοντας από τον Πρόεδρο να προβεί σε ενέργειες που εκφεύγουν της αρμοδιότητας του.

Ευελπιστώ, και μάλλον δεν ανησχυχώ, ότι η Δικαιοσύνη θα απέχει από διώξεις σκοπιμότητας, διότι το Σύνταγμα αξιώνει τον σεβασμό του δικαιώματος της ελεύθερης συνάθροισης και του δικαιώματος του λαού να διαδηλώνει χωρίς φόβο για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του. Μάλιστα σε αντίθεση ακόμη και με την πράξη της εξύβρισης του Προέδρου της Δημοκρατίας, την οποία καταδικάζω απερίφραστα, πλην όμως είναι πράξη που διώκεται από κοινό νόμο κι όχι από το Σύνταγμα, ως πράξη ορισμένων ανεγκέφαλων και απαίδευτων αγανακτισμένων οπαδών του ποδοσφαίρου, που καμία σχέση δεν έχουν με τους νομίμως διαμαρτυρόμενους πολίτες για την εξαθλίωση που βιώνουν κι από την άλλη πλευρά με την ηθική αυτουργία της ίδιας της  Κυβέρνησης, για την διαρκώς εκτεινόμενη εξαθλίωσης ομάδων του πληθυσμού, την αναποτελεσματικότητα στο έλεγχο κυκλωμάτων στο ποδόσφαιρο και αλλού αλλά και των κομμάτων της αντιπολίτευσης και άλλων εξωκοινοβουλευτικών πολιτικών τάσεων, δημοσιογράφων και διαμορφωτών της κοινής γνώμης, που με προφανή επιπολαιότητα ενέπλεξαν στο κομματικό στίβο το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, τον οποίο οφείλουμε να διασώζουμε, όχι μόνο ως Ανώτατο άρχοντα της Πολιτείας μας, αλλά και ως σύμβολο της ενότητας του λαού μας.
Οφείλουμε να αγωνιζόμαστε με όσα νόμιμα μόνο μέσα διαθέτουμε, να υπερασπιζόμαστε το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα για την ελεύθερη έκφραση και συνάθροιση και αυτό αξιώνω από όλα τα όργανα του κράτους να διασφαλίσουν σεβόμενα το Σύνταγμα που το επιτάσσει, ιδιαίτατα την ΕΛΑΣ που υπόκειται στον κ. Παπουτσή, αλλά και τη Δικαιοσύνη η οποία παρά τις καθυστερήσεις στην απόδοση της Δικαιοσύνης, τουλάχιστο εκφράζεται με ορθότητα και ψυχραιμία και εξακολουθώ να εμπιστεύομαι. Και καλώ όλους τους πολίτες να περιβάλουν με εμπιστοσύνη τους θεσμούς, ιδιαίτερα τους μη πολιτικά εκλεγμένους από τον ίδιο το λαό, ξεκινώντας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης αλλά και τα στελέχη της ΕΛΑΣ που θα πράξουν το καθήκον τους, προστατεύοντας τελικώς τη Δημοκρατία, αλλά παράλληλα να παρακολυθούν από κοντά και να συμμετέχουν, ώστε να μην αισθάνεται κανείς κρατικός υπάλληλος ότι η τυχόν παραβίαση των ατμοικών δικαιωμάτων και ελευθεριών θα μείνει απαρατήρητη! 

Η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ και το Μεταναστευτικό στο Army Alert

Με αναφορά σε άρθρο του @rmy @lert, της 16 Απρ.2011,  αναφορικά με την Κα Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, Ηθοποιό και Πολιτική Επιστήμονα, διαπιστώνω ότι λίγοι ενδιαφέθηκαν για την ουσία των απόψεων της στη συνέντευξη της. Όπως επίσης είδα και τα άλλα βίντεο, το ένα που περιλαμβάνει τις ταινίες με "ερωτικές" σκηνές (θα ήταν υπερβολή να τις θεωρήσουμε "σκληρές" με βάση όσα βλέπουμε κάθε βράδυ προμεσονύκτια στις τηλεοράσεις μας), όπως και την εκπομπή "Ανατροπή" του Πρετεντέρη, οπότε και αντιλήφθηκα για ποιο λόγο την χλευάζουν ορισμένοι. Προσωπικά δεν άκουσα να λέει τίποτα μεμπτό, αλλά ούτε θα μπορούσα να την αξιολογήσω αντικειμενικά για την καταλληλότητα της για τη θέση συμβούλου Υπουργού, που είναι το θέμα του άρθρου στο συγκεκριμένο blog.  

Γνωρίζοντας όμως μερικούς από τους εκλεγμένους Υπουργούς των τελευταίων 10ετιών, και εκ του προχείρου από το λόγο της, την θεωρώ κατάλληλη ακόμη και για Υπουργό και βεβαιότατα καταλληλότερη για βουλευτής αν την συγκρίνουμε με ορισμένους βουλευτές (για να μην το περιορίζουμε στις γυναίκες) γόνους βουλευτικών οικογενειών ή μη, τους τραγουδιστές και ηθοποιούς που εκλέγονται με βάση την αναγνωρισιμότητα τους και μόνο, ή τέλος με κάποιες άλλες κατ' εξοχήν "γλάστρες" (εδώ μάλλον προηγούνται οι γυναίκες διότι μάλλον μόνο άνδρες τις ψηφίζουμε) που κανένα άλλο προσόν δεν έχουν εκτός από την εμφάνιση τους.... 

Ας είμαστε ειλικρινείς στο τι μας ενοχλεί απέναντι στην ωραία Αφροδίτη. Οι επαγγελματικοί της στόχοι ή τα όνειρα της για το μέλλον της χώρας μας κι οι πολιτικές της απόψεις; Βέβαιο είναι ότι δεν μας ενοχλεί το σώμα της ούτε οι σπουδές της και προσωπικά αντιλαμβάνομαι ως χυδαίο τον τρόπο που το @rmy @lert χειρίζεται την υπόθεση στο άρθρο του, κι ενδεχομένως διότι δίνει έμφαση σε μία εκφορά του λόγου της "σύμβουλος Υπουργού", που αντιλαμβάνομαι ως μία θεμιτή επιθυμία για κάποιο επιστήμονα με μεταπτυχιακές σπουδές στο αντικείμενο της υπόψη θέσης, αλλά και ανέντιμο να αποπροσανατολίζεται η πολιτική συζήτηση με το γυναικείο σώμα και στις επιλογές φωτογράφησης στις ταινίες που έκανε ως ηθοποιός. Διότι από όσο αντιλαμβάνομαι δεν χρησιμοποίησε το σώμα της για να ασκήσει γοητεία να καταλάβει κάποια θέση συμβούλου ή πολιτευτή, την επιστήμη της σχρησιμοποίησε. Με πλεονάζον σεβασμό, θεωρώ το άρθρο χυδαίο και ανέντιμο και θα μου επιτρέψετε να μη το βάλω σε παραπομπή. 

Μόνο η Επωνυμία, ή και η Έντιμη Ανωνυμία Συμβάλλουν στο Διάλογο;

Εάν οι απόψεις είναι ειλικρινείς και τίμιες, αξίζουν πάντοτε απάντησης, ακόμη κι αν για κάποιο λόγο είναι ανώνυμες (π.χ. φόβος, διακρίσεις κ.ά.). Διότι σε όλες τις απόψεις, τελικώς η ουσία του διαλόγου βρίσκεται στα επιχειρήματα, ακόμη κι αν το πρόσωπο που τις υποστηρίζει έχει μία διαφορετική βαρύτητα λόγω της ιστορίας του. Πως μπορούμε να αποκλείσουμε οποιονδήποτε μπορεί να μιλήσει σωστά, ακόμη κι αν είναι ανώνυμες; Βέβαια συχνά αποδίδουμε διαφορετική βαρύτητα στις απόψεις κάποιου επώνυμου, όμως νομίζω ότι ποτέ δεν πρέπει να  είμαστε απόλυτοι. Θα ήταν, συνεπώς, λάθος να αποκλείαμε μία ανώνυμη άποψη, μόνο από την "ανωνυμία", για τον επιπλέον λόγο ότι η ανωνυμία σε μία σωστή άποψη μπορεί να έχει ευγενικά κίνητρα, λ.χ. όταν ο συντάκτης είναι μετριόφρων και δεν επιζητά την αναγνώριση ή δεν λειτουργεί ιδιοτελώς, εάν κάποιος αναγνώστης θα μπορούσε να το εκλάβει ευνοϊκά για το συντάκτη της άποψης κι αυτό δεν επιδιώκεται - άλλωστε γνωρίζουμε περιπτώσεις που σε ορισμένες θρησκείες εκφράζονται ανώνυμα από ταπεινοφροσύνη ώστε να μην καρπωθούν την επιβράβευση των ανθρώπων, όμως όχι για να παραπλανήσουν τον αναγνώστη (που συχνα αυτό είναι το βαρύνον κίνητρο στις ανώνυμες απόψεις).

Όπως, κι οι τυχόν επιθετικές απαντήσεις, εφόσον είναι επώνυμες κι ειλικρινείς, τότε τις θεωρούμε έντιμες και αξίζουν απάντησης και τιμής. Διότι όταν κάποιο Πρόσωπο με Άποψη και Θάρρος Γνώμης διαφωνεί, τότε η διαφωνία τιμά το διάλογο. Όταν κάποιος Άνθρωπος με Προσωπικότητα εκφράζεται διαφωνώντας, ώστε όχι μόνο οφείλουμε απάντηση αλλά οφείλουμε στο διάλογο να αναλογιστούμε εάν ο εκφραστής της άποψης έχει δίκιο. Διότι προφανώς μπορούμε να κάνουμε και λάθος. Κι αν στην ανώνυμη απάντηση πρέπει να εξετάζουμε την ορθότητα της, υποθέτωντας και συνεκτιμώντας τα κίνητρα της, στην επώνυμη οφείλουμε να το πράξουμε. 
Εάν τώρα μία άποψη στο διαδίκτυο είναι πασιφανώς υβριστική και κακόβουλη, εάν είναι ανώνυμη θα πρέπει ενδεχομένως να ενδιαφερόμαστε για την ποινική δίωξη, όμως προσωπικά σπάνια θα σκεφτόμουν την ποινική δίωξη σε μία επώνυμη υβριστική δήλωση στο διαδίκτυο, για τον επιπλέον λόγο ότι ο συντάκτης της επιλέγει να την εκφέρει επώνυμα, χαρακτηρίζεται κι ο ίδιος  από αυτήν, ενώ θα μπορούσε να το πράξει ανώνυμα, συνεπώς σε κάθε περίπτωση μία επώνυμη διαφωνία, δικαιούται μελέτης και απάντησης. Κατ' αρχήν το οφείλουμε στον εαυτό μας,  για το δικό μας το καλό, εάν τυχόν κάνουμε λάθος. Διότι μία επώνυμη άποψη έχει το εχέγγυο μίας αυξημένης σοβαρότητας του Προσώπου που υπεύθυνα ή δημόσια την απευθύνει.

             Τέλος, προσωπικά, όταν διαβάζω μία ανώνυμη άποψη την οποία αντιλαμβάνομαι ως κακόβουλη και με ταπεινά κίνητρα, αποφεύγω να την απαντώ εφόσον είναι τόσο εμφανώς κακόβουλη και δεν αφήνει αμφιβολίες για τις προθέσεις της. Όμως προτιμώ να την αφήνω αναρτημένη, χωρίς να τιμώ τον εκφραστή της με την απάντηση μου. Όμως με ωφελεί να φαίνεται τι περιλαμβάνει ο «αντίλογος»: επιχειρήματα, εμμονές, ή ύβρεις; Με ωφελεί διότι γλυτώνω από "κατά λάθος" ή "από παρεξήγηση" φίλους. Τουλάχιστο με εκτιμούν όσοι διαβάζουν τις θέσεις μου, προβληματίζονται, διαβάζουν την κριτική, κι ακόμη (ή ιδιαίτερα) αν οι λόγοι μου "ενοχλούν" (γνωρίζουμε ότι η αλήθεια μάλλον πάντα ενοχλεί), όσοι ακόμη και τότε μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια στα λόγια μου, τότε δεν είναι τα λόγια μου που αξίζουν της προσοχής αλλά πιο πολύ αξίζουν αυτοί οι Πολίτες που διακρίνουν την αλήθεια, κι αλίμονο σε μία πολιτεία που οι πολίτες δεν μπορούν να κρίνουν δίκαια (δεν είναι περιττό να αναφερθούμε στην περίπτωση του Σωκράτη).

Συνεπώς υποστηρίζω ότι το μείζον σε μία ανωνυμία είναι τα κίνητρα, λόγος για τον οποίο πάντα διαβάζω με σοβαρότητα ακόμη και τις ανώνυμες απόψεις κι αν έχουν επιχειρήματα, εάν είναι τίμιες και ειλικρινείς, ακόμη κι αν διαφωνώ και τύχει να τις θεωρώ λανθασμένες (πολλώ δεν μάλλον οι επώνυμες), αξίζουν και τις τιμώ με την απάντηση μου.